Vietnam - deel 1; Fascinerende mensen!

Hoi allemaal!

In tegenstelling tot eerdere reisverhalen, nu een keer een up to date verslag van het fascinerende Vietnam! Het reisverslag van Thailand en Laos laat nog even op zich wachten, want het is ook wel eens leuk om een recent verslag te hebben :) Na Maleisie, Singapore, Myanmar, Thailand en Laos, was nu Vietnam aan de beurt.

De intocht vanuit de bergen van Laos ging door naar de bergen in Vietnam, de grenspost passeren ging gemakkelijk, aangezien ik uit het land van "Ruud van Nistelrooy" kwam, hoefde ik mijn backpack niet over de kop te halen. De omgeving was meer dan indrukwekkend, met bergen, rivieren, watervallen, rijstvelden en kleine huisjes langs de kant van de weg. Verbazingwekkend om te zien hoe basic mensen hier leven en alleen bezig zijn met het voorzien van het gezin van eten.

Aangezien we onderweg vast hadden gezeten in de modder en er een band van de bus vervangen moest worden, kwamen we s'avonds laat aan op het busstation in de stad Tanhoa. Op zoek naar een hostel of guesthouse liep ik al een tijdje dwalend door de stad, maar geen slaapplek te bekennen. Tijdens het zoeken besloot ik een blikje bier te kopen bij een klein minimarktje, daar gevraagd of ze nog een goede goedkope plek wisten om te overnachten en voor ik het door had zat ik bij een klein gezinnetje in de auto op weg naar een hotel. Het zoontje stond te springen van geluk dat ze vader en moeder mij meenamen en liet trots blijken dat hij wat Engelse zinnetjes had geleerd op school.

Wakker geworden in Tanhoa, kon ik lekker rondlopen in de stad op weg naar het busstation om naar Hanoi te gaan. De voorbereidingen voor Chinees Nieuwjaar en TET, het belangrijkste feest van Vietnam, waren al in volle gang. Overal hangen kerst- en nieuwjaarsversieringen (die er overigens vandaag de dag nog steeds overal hangen, dus het kan zijn dat het er het hele jaar door hangt) en overal zie je scooters met bomen achterop, zeer komisch om te zien.

Opweg naar het busstation hou ik een bus aan die naar Hanoi gaat, de rechterhand van de buschaffeur geeft aan dat het 100.000 Vietnamese Dong is, zo'n 3 euro 75 voor dik 3 uur rijden. Aangezien ik nog langs de ATM moet geef ik aan dat ik doorloop naar het busstation. Aangekomen op het busstation zie ik een bus staan die naar Hanoi gaat, de man bij de bus geeft aan dat het 200,000 Dong is, ik zeg dat ik weet dat het voor 100.000 kan en na wat omwegen geeft hij mij deze prijs ook. Alleen ik was er wel even klaar mee dat ik niet gelijk de goede prijs kreeg en besloot even een koffie te gaan drinken, maar welkom in Vietnam! In Vietnam staan bijna nergens prijzen aangegeven en mag je elke keer weer vechten en onderhandelen voor een goede prijs, want de Vietnamesen zijn meer dan gek op geld! Ik vind onderhandelen mooi, dus het is bij tijden een mooi spel, maar het is best vermoeiend dat je het echt overal en voor alles moet doen, zelfs voor een koffie op de straat of een broodje op de markt, want of ze vragen meer dan het dubbele van wat de lokale bevolking betaald of ze zetten extreem hoog in, dat het bijna lachwekkend is. De eerste week in een nieuw land is het dan ook altijd even uitvinden wat de waarde van het geld is en de gangbare prijzen zijn, zodat ze je niet kunnen foppen, maar desondanks betaal altijd wel een keer wat te veel, daar ontkom je in Vietnam niet aan.

In Hanoi zie ik voor de eerste keer in dik drie maanden weer eens regen, maar alles beter dan de kou van de laatste dagen in Laos, waar ik elke nacht met zoveel mogelijk kleren aan moest slapen. Overal zie je de Vietnamese en communistische vlag hangen en sommige straten kleuren dan ook mooi rood van alle vlaggen. Na 2 dagen in Hanoi rondgelopen te hebben, ga ik voor 2 dagen en 1 nacht op een boot naar Halong Bay, dit is een baai waarin 1969 (Sterfjaartal van Ho Chi Minh) kalkstenen eilanden liggen. Het is hetzelfde als dat je in Parijs bent en de eiffeltoren gezien moet hebben, zo is dat ook met Hanoi / Vietnam en Halong Bay. Uiteindelijk was ook het effect hetzelfde, mooi om te zien, maar zeker niet adembenemend.

Uiteindelijk in Hanoi gebleven tot en met het Chinees nieuwjaar, wat op 31 januari ingaat. Met een Braziliaanse jongen op pad gegaan, langs verschillende hostels en uiteindelijk met een groep bij het grote meer in het centrum beland. Daar waren heel veel mensen op de been en om 12 uur was er spetterend vuurwerk te zien! Daarna gingen alle mensen weer naar huis om het Chinees nieuwjaar in te luiden met hun familie. Vantevoren had ik het wat uitbundiger verwacht, vergeleken met de gekte die ik met oud&nieuw gewend ben in Nederland, vond ik dit behoorlijk rustig.

In de avond op nieuwjaarsdag vertrek ik naar de volgende bestemming en dat is Dong Hoi. Wie kent het niet? De prijzen van het vervoer zijn de week na nieuwjaar verdriedubbeld, ook voor de lokale bevolking, maar desondanks is het reizen in Vietnam nog steeds goedkoop. In de buurt van Dong Hoi is een mooi Nationaal park om te bezichtigen en onderweg naar een aantal grotten kom ik een vage Fransman tegen die ook in z'n eentje aan het rondrijden is en we besluiten samen verder te rijden. De omgeving is fantastisch en het wordt al vroeg donker in het begin van de avond, we komen er beide achter dat het licht op onze scooter niet werkt en dat was een avontuurlijk ritje van ruim 30 km terug in het donker. Achter andere scooters aan rijden om nog enigzins zicht op de weg te hebben, duurt dit ritje wat langer dan normaal :)

Na 3 nachten Dong Hoi vertrek ik samen met Aurelien aka Charlie naar Hue, ergens midden in Vietnam. Aangezien we allebei beiden al een tijdje niet meer echt opstap zijn geweest, moet hier het feest maar beginnen en dat kwam er! Ze hebbben hier overal happy hours, die over het algemeen minimaal 4 uur lang duren. Eerst in lokale barretjes met lokale mensen die helemaal los gaan en aangezien wij de enige blanke mensen waren werden we compleet in het feest meegenomen, ze vonden het prachtig hoe idioot wij waren en andersom was het niet veel minder. De tweede nacht ging niet veel anders, alleen deden we het iets rustiger aan, omdat we omdat we de volgende dag nog iets wouden zien van de omgeving.

Deze derde dag in Hue was tot nu toe het hoogtepunt van de reis in Vietnam. Opzoek naar graftombes in de omgeving van Hue, waar het bekend om staat, rijden we langs allerlei tempels. We besluiten bij 1 te gaan stoppen, omdat we allemaal mannen in bijzondere pakken zien. We kijken op afstand toe en al gauw worden we gevraagd om binnen te komen, ze beginnen dan net met een religieus ritueel, wat erg mooi is om te zien. Na deze sessie willen we weggaan, maar wordt ons gevraagd (doormiddel van gebaren, want engels spreken de mannen niet) of we mee willen eten. Na enige aarzeling besluiten we op het aanbod in te gaan en eten we mee van de riant gevulde tafel met eten. Het is bijzonder om te zien dat de vrouwen voor het eten zorgen, apart moeten eten en na die tijd alles moeten schoonmaken. De mannen stellen het ook niet op prijs dat we na het eten, meehelpen afruimen. Een meisje die de afwas moet doen vraagt heel zachtjes en schattig in het engels waar ik vandaan kom. Na deze maaltijd gaan we verder en horen we niet veel later harde dancemuziek vanuit een zijweggetje, we keren om om een kijkje te nemen. Het is een trouwerij en we staan voor de ingang wat mee te dansen, gelijk komen mensen op ons af en vragen of binnenkomen, we hadden de smaak al te pakken en verbleven in een hotel met de naam "Why not?", dus ja why not? Vanaf dat moment weet ik het niet meer, haha nee geintje, maar de hele zaal ging te keer, iedereen dansen en van alle kanten werd er bier aangeboden. Er waren vijf populaire zinnen , die gesteld werden door iedereen; Where you from? What's your name? How are you? How old are you? Can you sing? Maar het was voornamelijk springen en gek doen met een big smile, bij iedereen aan de tafel zitten en bier drinken en het was nog niet eens 12 uur in de middag. Na een tijdje kwamen we tot de conclusie dat we niet te lang moesten plakken, aangezien we met de scooter waren. Het weggaan was lastiger dan gedacht, want Vietnamese mensen kunnen wat handtastelijk zijn en we werden door een groep mannen weer het feestgedruis ingeslingerd, maar naar tussenkomst van een aardige mevrouw konden we onze rit weer vervolgen. Nog geen geen 10 minuten later diende zich het volgende feest aan, we maakte wat geluid, kratten bier, hekken, tafels werden weggeschoven en we konden weer een feest meevieren en het ging er hier niet veel anders aan toe. Alleen moesten we toch wat bier weigeren, wat zeker niet op prijs werd gesteld en 1 slok was niet voldoende, het was de Vietnamese 100% style. Nadat een oud mevrouwtje, wat me moeder had kunnen zijn (Hoi mam!), eraan kwam met een glaasje bier kon ik echt niet weigeren :) Ook hier konden we niet te lang blijven en konden we onder begeleiding van de enige nuchtere persoon weer verder en keken we op onze klok en was het 1 uur s'middags... Een schitterende dag en uiteindelijk geen geen tombe gezien.

De volgende dag naar Danang.....wordt spoedig vervolgd!!