Myanmar, Yangon

Hoi allemaal,

Ik hoop dat het met iedereen goed gaat! Dat de goede voornemens nog intact zijn en dat iedereen een goed, gezond en gelukkig 2014 mag hebben! Mijn telefoon heeft het inmiddels begeven, dus ben nu helemaal afhankelijk van het internet...O nee toch niet, want voordat de mensen het internet hadden uitgevonden, konden de mensen ook prima reizen! Maar het maakt het soms wel verdomd makkelijk :)

Ik lig mooi op schema met het schrijven van mijn reisblogs :) Zit nu in Dong Hoi, net boven het midden van Vietnam. Bij deze een terugblik naar oktober 2013....Myanmar! De keuze om naar Myanmar af te reizen kwam na het zien van het TV-programma "3 op Reis", waarin Patrick Lodiers in Myanmar rondreist. Na het zien van deze beelden was ik verkocht en wist ik zeker dat ik sowieso naar Myanmar moest gaan. Het land dat sinds 2010 de grenzen weer geopend heeft voor toeristen, waar mannen nog in rokken ‘longhi’ lopen, waar je geen geld uit de muur kunt halen maar je hele reisbudget in US Dollars mee moet nemen, waar de mensen nog blij zijn om jou als toerist te zien en oprecht geïnteresseerd in je zijn. Nu was de tijd om heen te gaan!

Vrijdag 1 november vlieg ik van Langkawi naar Kuala Lumpur om daarna naar Myanmar door te vliegen. Ik heb al dollars vanuit Nederland meegenomen, maar heb in Maleisie nog meer dollars gehaald, aangezien ik genoeg geld bij me moet hebben voor 3 weken reizen. In Myanmar kan ik de USD omwisselen naar de lokale valuta de Kyat. Heb het vliegveld in Kuala Lumpur besluit ik om toch nog meer dollars te halen, aangezien niet al mijn dollars er brandschoon uitzien en dat is wel een vereiste in Myanmar, er mag geen kreukeltje inzitten en het bankbiljet moet na 2006 afkomtig zijn. Met een volle reis portemonee om m'n middel kom ik half 4 aan in Myanmar!

Op het vliegveld kom ik een Nederlandse jongen, Arie tegen en samen nemen we de taxi naar het centrum van Yangon. Tijdens de reis met de taxi komt het helemaal binnen, we hebben beide hetzelfde gevoel; dit is totaal anders! Wat een leven, wat een mensen en totaal geen blanke mensen en zoveel dingen te zien op straat. We kijken onze ogen uit en Yangon slaat in als een bom! En dat gevoel gaat die avond niet meer weg.

De Canadese dames, Brittney en Jaimie, waren er al een dag eerder gearriveerd en hebben deze nacht een kamer voor 3 personen geboekt. Er liggen notities voor me klaar en de dames zijn naar de zonsondergang aan het kijken bij de grote gouden pagoda. De elektriciteit is ons gebied van de stad uitgevallen, dus het is donker op de straten, sommige generators doen flink hun best om voor wat licht te zorgen. S'avonds gaan we (Arie, Australische gast en ik) eten op straat, waarbij we op kinderstoeltjes plaats kunnen nemen, het is een soort van lopend buffet waar je uit allerlei soorten eten kan kiezen en dat voor slecht 60 euro cent. Je krijgt er dan nog gratis soep bij en als het op was kreeg je weer nieuwe soep. De mensen zijn vriendelijk en lachen overal en iedereen groet je, het is ongelovelijk. Wat ook gelijk opvalt is dat veel mensen rode tanden hebben, dit komt door het kauwen op betelnoten: Een keiharde noot gemixt met tabak en gewikkeld in een blad. Het spul kleurt de hele mond rood. Ze worden er high van, maar het ziet er niet uit!

Na het eten op zoek naar een bar en die is snel gevonden, m'n eerste Myanmar bier is een feit en die smaakt best goed. Daarna naar een iets uitdagender bar en die zit vlakbij. Twee mannen die op stoeltjes zitten voor de ingang vragen of we binnenkomen, het oogt niet fantastisch, maar even kijken toch? Via een klein liftje gaan we naar een dakterras, daar is een show met allemaal dames op een podium, ze zien er alles behalve gelukkig uit, maar had niet verwacht om dit ook tegen te komen in Myanmar. Ze gebruiken instrumentals van bekende Amerikaanse en Europese liedjes, maar alles wordt gezongen met een Myanmar tekst. Myanmar style, hopppp hopppppp.Na 2 biertjes is het leuk geweest en we besluiten ergens anders te kijken, op onze route komen we jongetjes tegen die in een steeg aan het voetballen zijn. Van een balletje overtrappen wordt er snel een wedstrijd van gemaakt. Eindresultaat; een overwinning, helemaal nat van de zweet en een foto van alle spelers. Tijdens het voetballen krijgen we water aangeboden van de jongens en heb ik mijn rugzak bij 2 jongens, die aan het kijken zijn, achtergelaten, met af en toe een blik erop te werpen lijkt alles hier bijzonder veilig, ondanks dat ik denk dat deze jongens niet veel hebben. Het was een mooie eerste avond in Yangon! Brittney en Jaimie waren ongerust, maar vonden het een mooi verhaal. Even lekker douchen en nog wat bijpraten en lekker slapen. 

De volgende dag lekker rondlopen op de straten van Yangon, iedereen die je groet, dames die verlegen naar je lachen, kinderen die zwaaien. Die middag gaan we naar Happy World een soort van pretpark midden in de stad, waar je 50 jaar terug de tijd in gaat en je kijkt je ogen uit. Alles speelt zich binnen af, met grappige spelletjes, kleine monnikken in de botsauto's, ze hebben bijna meer personeel rondlopen dan bezoekers. Je hebt 1 personeelslid, die je een ticket geeft voor een attractie, 1 om het ticket in ontvangst te nemen, 1 om je een muntje te geven, 1 om je een prijsje te geven, 1 om je het spel uit te leggen, 1 om bij je te staan. Het was leuk om te zien. 

Het plan is om die avond naar de noordelijke stad Mandalay af te reizen. S'avonds gaan we eerst met een taxi van het hotel naar het busstation, de rit daarna toe was surrealistisch. De wegen zonder licht, enorm veel verkeer en iedereen rijd maar waar die denkt dat hij kan rijden. Fietseers zonder licht, overrennende kinderen en auto's die van links naar rechts door elkaar gaan en wat een chaos! Bruggen worden bewaakt door militairen, we rijden langs stukjes waar alles extreem verlicht is met barretjes en restaurants en dan weer donkere stukken. En onze auto...Tja gelukkig werkte de remmen nog. Het busstaion zag er anders uit dan ik had verwacht, er was geen touw aanvast te knopen, een grote plek met overal gaten in het wegdek, mensen, bussen, mensen, honden en heel veel busbedrijfjes. Na het uitstappen uit de taxi stonden er gelijk 8 volwassen mannen om je heen. Normaal wil je deze liever eerst even op afstand houden, maar ze wouden ons graag naar de bus begeleiden en ons helpen zonder daar iets voor terug te willen. Omdat Brittney en Jaimie al een ticket voor de bus hadden gehaald en ik deze ergens anders gekocht heb, zaten we niet in dezelfde bus, maar hadden afgesproken bij het uitgekozen hotel in Mandalay. Om 6 uur in de morgen stoppen we ergens in een straat van Mandallay, de lokale taxichaffeurs, scooter rijders weten dit blijkbaar en er stond weer een zwerm met mannen om mij heen. Samen met 3 Fransen gaan we naar het hotel en daar zijn Brittney en Jaimie al! We moeten even wachten, maar al gauw kunnen we in onze kamer, dier goed uitziet!

Dat waren de eerste 2 dagen in Myanmar :)